تکنولوژی میتواند روی حافظه مغزی تاثیر بذارد؟ چگونه می توانیم از آن به صورت بهینه استفاده کنیم؟
خودشناسی کلیدی برای استفاده بهتر از تکنولوژی است.
ما فقط خاطرات را در سر خود ذخيره نمى كنيم، آنها را هم در دنياى اطرافمان ذخيره مى كنيم. انسان هزاران سال است که این کار را انجام داده است. در حالی که زمانی ما از تکنولوژی هایی مانند تبلت سنگ یا قلم کمیل استفاده می کردیم، اکنون بیشتر از دستگاه هایی مانند یادداشت های پس از فناوری اطلاعات، تلفن های هوشمند و اینترنت برای ذخیره اطلاعاتی استفاده می کنیم که در غیر این صورت شاید فراموش کنیم. چگونه می توانیم از این ابزارهای حافظه به طور بهینه استفاده کنیم؟
از نظر تاريخى، دغدغه ى اصلى مردم اين بوده كه استفاده بيش از حد از تكنولوژى ممكن است ما را بيش از حد به آن وادارد و به توانايى هاى ما براى به ياد سپردن چيزها به خود آسيب برساند. بيش از 2,000 سال پيش، سقراط نسبت به تكنولوژى روز خود، نوشتن مطالب، هشدار داد، زيرا فكر مى كرد كه اين كار باعث «فراموشى» خواهد شد. همين نوع نگرانی را می توان در اخطارهای اخير شنيد که اتکای بيش از حد به تکنولوژی ممکن است باعث “نسيمی ديجيتال” شود.
اما این نگرانی ها از یک مشکل جایگزین غافل می شوند که می تواند به همان اندازه مضر باشد. هر کسی که یک گوشی هوشمند را با خود حمل می کند، یک دستگاه حافظه خارجی بسیار قدرتمند در اختیار خود دارد که به راحتی می تواند متن، صداها و تصاویر را ذخیره کند. این دستگاه ها نیز می توانند برای ارائه یادآوری زمان یا مکان یابی برای مقاصد آتی برنامه ریزی شوند. اگر تا به حال ناامید شده اید که چیزی را که می توانستید در خارج ذخیره کرده باشید به یاد نمی آورید، یا فراموش کرده اید که کاری را که در نظر داشتید انجام دهید، هرچند که می توانستید یادآوری کنید، این یک شکست ناشی از عدم استفاده از تکنولوژی است.
هر روز تصمیمات ثابتی در مورد اینکه آیا باید اطلاعات را ذخیره کنیم یا با استفاده از ابزار حافظه مانند یک یادداشت مکتوب یا هشدار گوشی هوشمند. اگر در مدت یک ماه باید یک ملاقات را به خاطر داشته باشید، احتمالا تاریخ و زمان را یادداشت کرده و یا یک تذکر را روی یک دستگاه دیجیتال تنظیم می کردید. اما اگر باید به خاطر داشته باشید که در 10 دقیقه یک تماس تلفنی انجام دهید، ممکن است فقط سعی کنید این کار را بدون تنظیم هیچ یادآوری به خاطر بسپارید. به همین ترتیب ممکن است سعی کنید لیست خرید سه مورد را در خودتان به یاد داشته باشید اما برای 10 مورد لیست کتبی تهیه کنید.
تحقیقات اخیر به بررسی دقیق چگونگی اتخاذ این تصمیم گیری ها بین استفاده از حافظه خود و یا یادآوری های خارجی آغاز شده است. نکته کلیدی این تحقیق این است که افراد تصمیم می گیرند وقتی باور می کنند که در غیر این صورت فراموش می کنند از ابزارهای حافظه استفاده کنند. به عبارت دیگر افراد تصمیم می گیرند که آیا براساس اینکه حافظه شان چقدر خوب است از ابزارهای حافظه استفاده کنند یا خیر که همیشه با این موضوع مطابقت ندارد که در واقع چقدر خوب است.
برخی از افراد به توانایی های حافظه خود بیش از حد اعتماد دارند. این افراد وقتی در واقع باید از آنها استفاده کرد فکر نمی کنند به یادآوری نیاز دارند. دیگران بی اعتماد هستند و حتی وقتی به هر حال یادشان می آمد از یادآوری ها استفاده می کنند. در تحقیقات ما متوجه شده ایم که افراد در این که چقدر اعتماد به نفس نسبت به حافظه خود دارند تفاوت دارند و این تفاوت ها باعث می شود که در اینکه ترجیح می دهند از حافظه خود استفاده کنند یا ابزار خارجی.
برای تصمیم گیری بهینه در مورد فناوری حافظه، بینش یا خودشناسی است که توانایی های حافظه ما چقدر خوب است. هر چه بهتر متوجه نقاط قوت و محدوديت توانايي هاي حافظه خودمان باشيم بهتر است بتوانيم در مورد زماني كه نياز به كمك از تكنولوژي خارجي داريم تصميم گيري هاي دقيقي اتخاذ كنيم. این کار می تواند به ما کمک کند تا از سوگیری ها در استفاده ما از ابزارهای حافظه جلوگیری کنیم.
توانایی ما در فکر کردن به ذهن خودمان و توانایی های ذهنی ما را فراشناختی می نامند. اگر شناخت خود را بهبود بخشیم، می توانیم استفاده خود را از فناوری حافظه بهبود دهیم. خوشبختانه شواهد نشان می دهد که با آموزش می توان شناخت را بهبود بخشید.
آنچه مهم است توجه به اين نكته است كه چقدر اطمينان داريد كه در تواناييهاى حافظه خود احساس مى كنيد و آزمايش كنيد كه چقدر آنها با واقعيت مطابقت دارند. هر چه در مورد توانایی های حافظه مان واقع بینانه تر باشیم می توانیم از تکنولوژی های حافظه ای که امروزه فراگیر هستند استفاده کنیم.
